Bracia de Posaran

W dniu 26 sierpnia 2013 roku na forum Gospody Michu, wieloletni „działacz” polskiej sceny RPG Makera, dodał post z zapowiedzią gry pod tytułem Bracia de Posaran. Zapowiedź została bardzo ciepło przyjęta przez ówczesnych, aktywnych scenowiczów. Niestety, jak to bywa z wieloma projektami, mijały lata, a zapowiedzianej gry ani widu, ani słychu… Aż tu nagle 25 sierpnia 2020 roku, prawie równo 7 lat później, pojawiło się demo, niemal już przez wszystkich zapomnianego projektu.

Grę rozpoczyna krótkie intro, w którym to Witold i Eryk, tytułowi bracia de Posaran, zwracają się przeciwko sobie. Właściwa rozgrywka dzieje się 2 lata wcześniej, w krainie zwanej Północnym Królestwem. Konflikt braci nie ma jeszcze miejsca, wręcz przeciwnie. Dowiadujemy się, że są członkami tajemniczego Zakonu i walczą ramię w ramię z rasami innymi niż ludzka. Już na tym etapie rozgrywki widać zamiłowanie autora do poruszania zagadnień takich jak tolerancja, rasowość, odmienność i związane z nimi trudności w funkcjonowaniu w dzisiejszym świecie. Bracia de Posaran wydają się być inspirowani klasycznymi tytułami, w których główną rolę odgrywa opowiadana opowieść. Momentami jest ona pompatyczna, wręcz monumentalna (niektórzy mogą stwierdzić, że banalna) natomiast mi zupełnie to nie przeszkadzało podczas rozgrywki i stanowiło dodatkowy bodziec do ukończenia dema. Sam autor już w zapowiedzi wskazuje na źródła swojej inspiracji, tj. na takie tytuły jak Chrono Trigger, Suikoden czy Lunar Legend. Pojawiają się też nawiązania do historii polskiej sceny RPG Makera (postać Jargo jako NPC).

Mapy zostały stworzone w oparciu o klasyczne chipsety (REFMAP), wzbogacone o niemal wszystkie możliwe przeróbki. Również charsety utrzymane zostały w pasującym do tego stylu RTP. Grafika buduje klimat fabularnej rozgrywki. Lokacje są przemyślane, składają się w logiczną całość, są bardzo dobrze wykonane. Jaskinie czy lasy mają w sobie nutkę tajemniczości.

Autor zastosował klasyczny system walki z małymi urozmaiceniami, ale w tytułach, w których to fabuła odgrywa pierwsze skrzypce, nie wyobrażam sobie innego rozwiązania. Pojedynki są przyjemne, dostosowane do tempa rozgrywki i nie męczą gracza.

Świetnym urozmaiceniem rozgrywki jest system podręczników do nauki unikalnych umiejętności. Jeżeli dana postać przez określony czas nosi ze sobą podręcznik, to w końcu nabędzie nowe zdolności. Szybkość uczenia się uwarunkowana jest stopniem trudności danego podręcznika oraz inteligencją bohatera. Pojawiają się również podróże po innych wymiarach i czasoprzestrzeniach (niektóre z nich są bardzo znajome).

Co jest największym minusem tej pozycji? To, że jest tylko wersją demonstracyjną, a Michu słynie z zamiłowania do tworzenia wyłącznie niepełnych gier. Po ujrzeniu ekranu kończącego rozgrywkę, chciałem więcej… Bracia de Posaran to obowiązkowa pozycja dla wszystkich miłośników klasycznych jRPG-ów. Prócz dobrej rozrywki, niesie ze sobą też niezwykle ważne przesłanie dla całej naszej sceny: nawet bracia mogą stanąć w przyszłości po dwóch stronach barykady.