ALEX : A Two Days Collaborative Game

We wczesnych latach istnienia RPG Makera dość często tworzyło się „zespoły” w celu robienia gier. Jednak z biegiem czasu wiele gier, które miały zostać wydane, było zwykle tworzonych przez jednego autora z przyjaciółmi, być może dostarczającymi jakieś zasoby. Było coś w sposobie, w jaki zbudowano RPG Makera i braku jakiejkolwiek odpowiedniej kontroli źródeł, co prowadziło do tego, że autorzy po prostu tworzyli rzeczy samodzielnie. Nie musiałeś wiedzieć, jak programować, a wszystkie twoje zasoby wizualne/audio i tak zostały pożyczone… Co powodowało pewne niezręczne sekwencje w napisach końcowych, gdy wszystko, co umieściłeś, to „Siebie” kilka razy i oczywiście „Nobuo Uematsu”.

W całej historii RM gry społecznościowe stały się głównym polem, na którym twórcy faktycznie współpracowali bez żadnych zobowiązań ani sprzecznych wizji. Była to okazja, aby stworzyć coś zabawnego lub ujmującego i pokierować chaosem, jakim jest proces twórczy. Popularną metodą było po prostu rozpoczęcie projektu, a następnie przekazanie go kolejnej osobie, aż każdy uczestnik będzie miał szansę na dodanie swojej części. Inną metodą było faktyczne wykorzystanie elastyczności plików map (IMU) w typowym folderze projektu RPG Maker. Dopóki nie odwołujesz się do czegoś z bazy danych (np. statystyki lub walki) możesz faktycznie uniezależnić mapy od siebie, aż do czasu, gdy będą musiały zostać zszyte za pomocą teleportów. Najbardziej znaną z gier typu collab był ALEX. Serią z domyślnym bohaterem, w której umieszczono wiele żartów na temat RTP i ogólnie kultury forum. Konsekwentny główny bohater dawał również punkt wyjścia, do którego każdy współtwórca mógł się odnosić.

Zgodnie z założeniami fabuły załoga RTP ma dość Alexa, który zdobywa całą chwałę, więc związują go i wrzucają do oceanu. Później następuje seria onirycznych scen, w których członkowie społeczności mogą swobodnie realizować swoje pomysły na to, jak będzie wyglądał ten „sen”, każda mapa w końcu znika i kończy się, jakby przekazywała dalej pałeczkę. Założenie przypomina mi An Occurrence at Owl Creek Bridge, choć zakończenie jest nieco inne niż w dziele Bierce’a.

Tak więc naprawdę trudno jest zrecenzować tę grę bez opisywania każdej mapy z osobna. To ogromna mieszanka różnych tonów i kierunków, w jakich zmierza produkcja. „Rozgrywka” obejmuje zarówno mini-gry, jak i proste zadania związane z NPC, a także po prostu mapy pełne żartów lub cutscenki. Rzeczą, która naprawdę mnie zainteresowała, były dobrze wyglądające mapy, które pasowałyby do tematu ze screenshotami, ale twórca postanowił po prostu pójść na całość w wizualia, zamiast stworzyć coś interaktywnego. Rezultat takiego zabiegu jest całkiem zabawny. Można by pomyśleć, że jakość gry będzie dość niska, biorąc pod uwagę kontekst jej powstania. Jednak największą siłą gry jest jej różnorodność. Istnieje wiele gier RPG, które mogą wydawać się naprawdę przyziemne, nawet jeśli ich mechanika jest raczej dopracowana i profesjonalna. Gry z RPG Makera są w pewnym sensie najlepsze, gdy prowadzone są w taki sposób, który nie wydaje się całkowicie spójny – czasami po prostu chcesz losową mini-grę lub questa, aby wszystkim wstrząsnąć, lub przerywnik, aby załagodzić sytuację. Ostatecznie nie chcesz, aby te części trwały zbyt długo i właśnie tam naprawdę błyszczą ograniczenia wydarzeń typu collab. Miałeś tylko dwa dni, aby to złożyć, a wszyscy mieli ten sam silnik i strukturę. Chociaż niektóre mapy są dość trudne, organizator na szczęście dodał kilka kodów lub skrótów, aby cała gra była grywalna.

Opisywana produkcja to także świetna laurka społeczności Gaming World z tamtego okresu, ponieważ wielu twórców naprawdę starało się zrobić wrażenie i nie były to całkowite śmieszki. Kiedy myślisz ogólnie o społecznościach growych, w rzeczywistości nie ma zbyt wielu interakcji, które mają miejsce podczas tworzenia gier. Zazwyczaj najlepiej było spędzać czas dyskutując na inne tematy lub poznając członków społeczności na innych polach. Była to okazja, aby zobaczyć, jak wiele różnych umiejętności posiadali ludzie i jak łączyli je w całość. Poza tym wydarzeniem niektórzy członkowie nigdy nie wydaliby własnej gry ze względu na swoją motywację, ale wydarzenie było okazją, aby po prostu coś tam opublikować. Była to też gwarancja, że wszyscy będą grali nawzajem na swoich mapach, co rodziło dodatkowe dyskusje i refleksje.

Wielu członków GW, którzy nie brali udziału w projekcie ALEX, było pod wrażeniem sukcesu tego tytułu i chcieli wziąć udział w następnym. Alex 2 nigdy się nie wydarzył, ale udało się ukończyć znacznie większy sequel znany jako ALEX III. Prawdopodobnie opowiem o nim w przyszłości.

RPG Maker Historia